CYKORIA PODRÓŻNIK Cichorium intybus
[ang: common chicory (wild chicory), fr: chicorée sauvage, niem: gemeine Wegwarte]
Cykoria jest byliną wysokości 30-150 cm. Ma długie, wrzecionowate korzenie o gorzkim smaku. A łodyga jej wzniesiona, odstająco gałęzista, szorstka, kanciasta. Liście odziomkowe są zebrane w różyczkę, zatokowo pierzastodzielne z większym szczytowym odcinkiem. Liście łodygowe lancetowate, brzegiem ostro ząbkowane, o szerszej nasadzie strzałkowatej lub sercowatej, obejmującej łodygę; górne całobrzegie. Koszyczki kwiatostanowe na szczytach łodygi i w kątach górnych liści; łuski okrywy na koszyczkach w 2 szeregach. Korona kwiatu jasnoniebieska (czasem biała lub różowa), języczkowata, z 5 ząbkami na końcu. Kwitnie od czerwca do września. Niełupki odwrotnie jajowate.
Występuje na przydrożach, pustkowiach, wzgórzach, pastwiskach i miedzach. Bardzo pospolita i trudna do pomylenia z inną rośliną.
Korzeń cykorii jest bardzo bogaty w składniki odżywcze - skrobię i inulinę. Dlatego przed jedzeniem warto go poddać obróbce termicznej, żeby się stał przyswajalny dla człowieka. Na Bałkanach podsmaża się korzenie na maśle i używa do zup. Najlepsze są korzenie młodych roślin - im starsze tym są bardziej gorzkie. Najczęściej jednak stosuje się pocięte, podpieczone i upalone korzenie jako doskonałą (gorzką) domieszkę do kawy.
Młodych liści odziomkowych i pąków liściowych można używać do robienia sałatek (jak w Europie Zachodniej).
Warto by je przed tym odgoryczyć przez np. wybielenie (przez przykrycie słomą lub ziemią na kilka dni) lub krótkie ogotowanie. Z tego gatunku wywodzi się cykoria sałatowa hodowana w ogrodach.