MYDLNICA LEKARSKA Saponaria officinalis
Mydlnica lekarska jest byliną wysokości 30-80 cm. Kłącze pełzające, rozgałęzione, walcowate. Łodyga okrągława, czerwonawo nabiegła, sztywno wzniesiona. Liście na krzyż naprzeciwległe, jajowato lancetowate, 3-nerwowe, całobrzegie. Kwitnie od czerwca do września. Kwiatostan - gęsta dwuramienna wierzchotka zebrana w grono. Kwiaty duże, 5-płatkowe. Kielich walcowaty bladozielony, owłosiony. Płatki odwrotnie jajowate, białe lub bladoróżowe. Owoc - torebka z drobnymi nasionkami.
Mydlnica jest pospolita w całym kraju przy drogach, w rowach, na suchych brzegach stawów, w zaroślach tworząc czasami rozpoznawalne z daleka łany.
W Polsce występuje również podobna mydlnica perska - ma więcej kwiatów o bardziej sfałdowanych płatkach, jednak jej zastosowanie jest identyczne z mydlnicą lekarską. Mydlnica a zwłaszcza jej kłącze zawiera saponiny. Nie należy ich jeść - powodują wymioty. Były one wykorzystywane do prania jedwabiu i wełny. W survivalu - mydlnica jest uniwersalnym środkiem do do mycia i prania. Wywar z rozdrobnionego kłącza jest niezłym mydłem szamponem i mydłem w płynie, niestety po kilku dniach fermentuje. Liście i kwiaty z kolei są lepsze do doraźnego użycia - wystarczy je zerwać, dodać wody i ugnieść w rękach - zaczną się pienić (liscie na zielono) i można ich używać jak gąbki.