SZCZAWIK ZAJĘCZY Oxalis acetosella
Szczawik jest małą byliną wysoką na 8-15 cm. Rozłogi cienkie, delikatne. Liście 3-listkowe, długoogonkowe; listki odwrotnie sercowate, spodem czerwono nabiegłe, kwaskowate, podobne do listków koniczyny. Kwiaty na długich ogonkach, pojedyncze, 5-krotne; płatki białe czasem różowe - fioletowo żyłkowane z żółtą plamą u nasady. Kwitnie od kwietnia do maja, czasem na jesieni. Owocem jest wydłużona 5-kanciasta torebka.
Szczawik jest rośliną cieniolubną i pospolitą w całym kraju w lasach i zaroślach. Liście zbiera się na wiosnę i wczesnym latem. Używa się ich do zakwaszania zup jarzynowych, barszczów, sosów, majonezów, jogurtów, sałatek i napojów. Można je jeść na surowo lub robić zupę szczawiową. Można też dodawać do ciasta i piec "cytrynowe" podpłomyki - podobno niezłe z dżemem. Ma 4°H. Zawiera mniej kwasu szczawiowego od szczawiu polnego. Nie należy go konsumować w chorobach nerek, dróg moczowych i gruźlicy. W skrajnych wypadkach można go nawet zbierać zimą spod śniegu.
Zaleca się żuć świeże liście w stanach zapalnych dziąseł a zmiażdżone przykładać na rany. Napój ze świeżych liści obniża gorączkę.