WIERZBÓWKA KIPRZYCA
Chamaenerion angustifolium (Epilobium angustifolium)
[ang: fireweed, fr: antoinette, niem: Schmalblättriges Weidenröschen]
Wierzbówka jest byliną wysokości 50-120 cm. Kłącze rozgałęzione, czołgające się. Rozłogi mięsiste, białoróżowe. Łodygi zwykle nagie, słabo owłosione. Liście lancetowate 5-15 cm długości, obustronnie zaostrzone, krótkoogonkowe lub siedzące, miękkie z wyraźnym nerwem bocznym. Kwiatostan stanowi stożkowate grono. Kwiaty różowopurpurowe, 4-płatkowe, ułożone tak, jakby im brakowało 5go płatka. kwitną w lipcu i sierpniu. Owoc stanowi torebka pękająca podłużnie z której wypadają nasiona opatrzone puchem nasiennym.
Roślina występuje w całym kraju na zrębach, brzegach lasów, polanach i wrzosowiskach. Jadalne są młode liście (zbierane wiosną i latem) oraz kłącza (zbierane na jesieni lub wczesną wiosną). Z liści robi się surówki i sałatki lub, po ususzeniu i przefermentowaniu, zieloną herbatę o działaniu uspokajającym i nasennym.
Kłącza spożywa się na surowo w postaci sałatek, gotuje z nich kompot lub przerabia na mąkę do wypieku chleba o lekko orzechowym smaku. 3°H
Puchu nasiennego można używać jako hubki lub do wypychania poduszek.
Wywar z 8g suszonego korzenia na szklankę wrzątku pomaga na stany zapalne jamy ustnej.
Doszły do mnie wieści o szkodliwości wierzbówki ale bez żadnych konkretów. Sądzę że zwyczajnie wystarczy zachować umiar i stosować urozmaiconą dietę. Przecież nawet śliwki jedzone w nadmiarze mogą zaszkodzić a nikt przed nimi nie ostrzega...