WIESIOŁEK DWULETNI Oenothera biennis
Wiesiołek jest rośliną dwuletnią, osiągającą 50-150 cm wysokości. Korzeń - mięsisty, burakowaty do 5 cm grubości. Łodyga prosta, pojedyncza, owłosiona (rośnie w 2 roku wegetacji). Liście odziomkowe w rozetce, długoogonkowe, podłużnie odwrotnie jajowate, tępe (z małym czubkiem), wcinano ząbkowane, często czerwono nabiegłe. Liście łodygowe podługowato lancetowate, u nasady klinowate, słabo ząbkowane, krótkoogonkowe. Kwiaty żółte, duże, 2-3 cm długości; płatki wcinane; działki kielicha lancetowate, odgięte. Kwiatostanem jest wydłużone grono z liściastymi przysadkami. Kwitnie od czerwca do września. Kwiaty otwierają się wieczorem i więdną rano. Owocem jest podłużnie jajowata torebka.
Pochodzi z Ameryki Północnej, obecnie rozpowszechniony na całym niżu. Rośnie na brzegach rzek, przydrożach, nasypach kolejowych.
Początkującym wiesiołek wyda się podobny do dziewanny ale w odróżnieniu od niej nie ma szorstko owłosionych liści a kwiaty kwitną stopniowo - ledwie po kilka kwiatów na jednym "poziomie" jednocześnie. Jadalne są korzenie zbierane późną jesienią lub wczesną wiosną (zanim wyrośnie pęd kwiatowy). Mają 5° w skali Henschla. Można je gotować i siekać na sałatkę albo – jak jarzynę. Smakiem nieco przypomina brukiew. Kiedy korzeń jest bardzo twardy, można go posiekać, wysuszyć i zmielić na mąkę, z której można wypiekać słodkawe placuszki. Henschel proponuje mąkę zalewać gorącą wodą dla uzyskania słodkiej namiastki musli. Żółte kwiaty mogą stanowić ciekawy dodatek do sałatek a wywar (1 min) z kwiatów - słodzony lub nie - po ostudzeniu jest orzeźwiającym napojem.Napar z kwiatów może służyć do robienia okładów w stanach zapalnych skóry lub nerwobólach.