ŚWIERK POSPOLITY Picea abies
[ang: spruce, fr: sapin, niem: Fichte]Świerk jest drzewem o prostym pniu wysokości 25-40 m. Korona stożkowata. Korowina cienka, czerwonobrunatna, płytko pękająca i łuszcząca się. Igły sztywne prawie 4-kanciaste, zaostrzone, kłujące, odstające do góry i na boki, ciemnozielone. Kwitnie w kwietniu-maju co kilka-kilkadziesiąt lat. Szyszki brunatne, 10-15 cm długości, 3-4 cm średnicy, zwisające.
Występuje powszechnie w dwóch rejonach: południowo-zachodnim (góry, Śląsk, Małopolska, Roztocze) i północno-wschodnim (Warmia, Mazury. Północne Mazowsze, Puszcza Białowieska) oraz pojedynczo na pozostałym terenie Polski. Młode, jasnozielone końcówki gałązek można jeść na surowo (nie są zbyt smaczne), robić z nich herbatę, syrop lub marmoladę (jak z sosny), dodawać do sosów. Miazga i łyko (tzw. podkorze) świerka były potrawą głodową - mielono je i dodawano do mąki.